Kiedy w 1996 roku ukazało się pierwsze wydanie Prawieku i innych czasów, Olga Tokarczuk była już znaną i docenianą autorką. Miała na koncie dwie, dobrze przyjęte powieści, kilka nagród, grono oddanych czytelników. Jednak to właśnie Prawiek był przełomem w karierze Tokarczuk, zarówno w wymiarze artystycznym, jak i komercyjnym. Książka zyskała pochlebne głosy krytyków (choć tu i ówdzie pojawiły się kąśliwe recenzje), zebrała najważniejsze polskie nagrody literackie, stosunkowo szybko została przetłumaczona na języki obce.
Przede wszystkim jednak powieść przyniosła pisarce ogromny sukces czytelniczy. Stała się niejako spełnieniem oczekiwań tej publiczności, która po przełomie 1989 roku, czekała na książki oryginalne, intrygujące, a jednocześnie przystępne. Prawiek był taką pozycją.
Dziś, prawie trzy dekady od premiery książki, kiedy zmienił się status twórczości Tokarczuk, a także jej samej, jako pisarki nagrodzonej Noblem, wspólnie z grupą biblifilmoterapeutów, spróbujemy zastanowić się nad fenomenem Prawieku. Dlaczego uniwersum stworzone przez Tokarczuk jest tak fascynujące? A może jest banalne? Czy w Prawieku Tokarczuk odkryła zagadkę świata, życia, Boga? A może wiedzie czytelnika przez historię, magię, fantazmaty, tylko po to, by ten skonstatował, że wszystko mija? Czy taka odpowiedź może satysfakcjonować?
W imieniu członków koła dyskusyjnego Bibliofilmoterapii zapraszam na spotkanie poświęcone Prawiekowi i innym czasom. Planujemy spotkać się w ostatnim tygodniu stycznia. Konkretna data zostania przekazana za pośrednictwem dziennika elektronicznego.
Roman Sowa
Szkolne koło dyskusyjne sztukoterapii 